Powierzchnia województwa wynosi 18 218,95 km². Według danych z 2010 województwo łódzkie ma najmniejszą lesistość spośród wszystkich województw – 21,1%. Według danych z 31 grudnia 2012 r. w woj. łódzkim lasy obejmowały powierzchnię 386,1 tys. ha, co stanowiło 21,2% jego powierzchni. Ok. 100 ha lasów znajdowało się w obrębie parku narodowego (Ośrodek Hodowli Żubrów w Smardzewicach będący częścią Kampinoskiego PN).
historia
Województwo II Rzeczypospolitej istniejące w latach 1919–1939 ze stolicą w Łodzi.Województwo łódzkie (do 1938) obejmowało wschodnią część obecnego województwa wielkopolskiego z Kaliszem i Koninem oraz południową i centralną część łódzkiego.W 1930 podzielone było na 13 powiatów ziemskich oraz 1 miejski. W skład województwa wchodziło także 46 miast (1930) i 232 gminy. Graniczyło z 3 województwami: od zachodu z poznańskim, od południa z kieleckim, od północy oraz wschodu z warszawskim, a także od południowego zachodu z Niemcami.
Jednostka administracyjna Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej istniejąca w latach 1945-1975 ze stolicą w Łodzi, która stanowiła osobną jednostkę stopnia wojewódzkiego. Powstała poprzez reaktywację 22 sierpnia 1944 r. dekretem Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 21 sierpnia 1944 r. o trybie powołania władz administracji ogólnej I i II instancji przedwojennego województwa łódzkiego. 18 sierpnia 1945 wydzielono z województwa łódzkiego miasto Łódź, które stało się miastem na prawach województwa. Pierwszym powojennym wojewodą został Jan Dąb-Kocioł.
